Ai
është një nga ata që quhen: artistë race.
Ai
ka guxuar të eksperimentojë e ndoshta të kalojë limitet që përballon një
shoqëri në tranzicion dhe jo tërësisht të emancipuar.
Ai
ka ideuar gjithfarë marrinash estetike, dhe u ka dhënë jetë shumë prej tyre.
Sepse i tillë është artisti. Nuk mund të jetë slogan.
Ai
ka punuar fort për të sjellë në jetë, gjithçka është ravijëzuar ne mendjen e
tij si imazh fillestar e kaotik apo si një projekt tërësor dhe krejtësisht i
modeluar.
Ai
ka sfiduar për ta paraqitur të arritshme atë që për shumëkënd ishte e
paaritshme dhe jofunksonale.
Ai
ka arritur t'ia dalë për shumicën që e kuptojnë dhe i duan punën e tij.
Por
si kushdo edhe ai nuk mund të jetë aq gjithëpërfshirës sa për të kënaqur
orekset e kujtdo, ca që kërkojnë realizëm teknik të vjetëruar dhe ca të tjerë
që mendojnë se arti duhet të jetë sipas parimit: lart frymën revolucionare.
Dhe
së fundi ai na solli në Tiranë, - vendlindjen e tij, - një shtatore të
mahnitshme.
Mund
ta kishte vendosur në Romë, në Athinë, në Bukuresht... si dhe në Prishtinë. Sepse
të gjitha këto vend i kishin ofruar një shesh për gruan e shenjtë. Por fati e
donte që ta sillte në Tiranë, pikërisht në aeroportin që mban emrin e saj.
Sepse ajo është pika universale që lidh shqiptarët me botën, dhe të huajt me
Shqipërinë. E tash e tutje, në hyrje të këtij terminali, shtatorja e saj që
lutet, do të presë e përcjellë gjithkënd që kërkon të fluturojë. Sepse
gjithkush e do një mbrojtje. Për më tepër kur është lart në qiell, e s’ka ku
mbahet kund.
Ilirian
Shima është një nga artistët më në zë të Shqipërisë, i cili 32 vitet e fundit
vendbazimin e ka në Athinë. Megjithatë duhet thënë se ateljeja e tij, - e cila
gjeografikisht ka vendndodhjen në kryeqendrën greke, - është një studio që në funksion
të krijimeve të tij lëvizi në ccdo skaj të globit.
Por
si u ideua skulptura e shenjtores shqiptare?
Boceti
kishte nisur. Autori shpjegon:
Nuk e studiova kurrë atë figurë në sensin anatomik ose
proporcional. Bëra atë që më kishte mbetur në kujtesë. Dhe janë ato
dy tre gjëra, ato që i mbeten përjetësisë, një pëlhurë e bardhë me tre vija blu
dhe brenda saj një formë e kërrusur që tenton të strehojë në hapësirën e
gjoksit të gjithë të varfrit. Vura re se sa më shumë anatomi dhe materie i
hiqja aq më shumë frymë i shtohej. E lashë veten të lirë ta vazhdojë këtë
proces, deri sa vetë boceti më tha: stop. U gjet e mesmja e artë, midis
materies dhe idesë. Ajo mbeti frymë.
Dhe
në këtë mënyrë një bocet disa gramësh u kthye në një shtatore disa tonëshe.
Konkurs
pas konkursi e propozim pas propozimi, së fundi “Nënë Tereza” në mermer
mbërriti në aeroportin me emrin e saj. Nuk kish si ndodhte ndryshe.
Autori
u largua për në studion e tij në Athinë. Punë të tjera e presin, ca nëpër
bocete e të tjera ende të pambaruara. Krijimtaria vazhdon.
Por
Ilirian Shima asnjëherë nuk mungon të vizitojë Tiranën, e cila e ka mirëpritur
me ekspozitat e tij të veçanta, krejt moderne e disi abstrakte, madje dhe
provokative. Ekspozita “Farajon” me veprave që mbartnin tematikë erotike. Megjithatë
ajo u prit mjaft mirë nga artdashësit e Tiranës, ku siç u shpreh vetë autori:
“Ekzistonte një si fshehje apo si turp. Njerëzit që kur kalonin para veprave të
mia me tematikë erotike, ulnin kokën apo i shikonin me bisht të syrit. Donin
t’i preknin… por aty ishte tabuja”.
Ilirian
Shima nuk rresht asnjëherë së punuari. Madje dhe në kohën e frikshme të
pandemisë. Asgjë se pengon atë të hedhë bojëra mbi telajo apo të gdhendi mbi
mermer. Dhe ashtu siç është shprehu ai: e sheh veten si një njeri në prizë, në
lëvizje dhe në krijimtari të vazhdueshme që i sheh gjërat vetëm
artistikisht.
Disa
vite më parë Ilirian Shima vendosi në qendër të qytetit të Lushnjës, në një nga
përvjetorët e Kongresit që u mbajt në këtë qytet në vitin 1920, punën e tij,
një Shqiponjë, të cilën gjatë një interviste të realizuar enkas me këtë rast,
ai e përcaktoi si një shpend të fortë e krenar por që gjithashtu përcjell dhe
sensualitet pa fund.
Ilirian
Shima është një skulptor i veçantë për shumë kënd. Ai është gjithmonë në kërkim
të diçkaje të re. Dhe të një motivi të gdhendur që sërish do të na surprizojë.
No comments:
Post a Comment