Kinostudio, si na mësoi të pinim duhan në dhomën e gjumit

Nga Leonard Veizi
 
E keni provuar të pini cigare në shtëpi? Po në dhomën e gjumit? Kush ka pirë vetëm një cigare në shtëpi e di mirë se era e duhanit do një ditë të largohet nga ambienti. Po pive më shumë, apo nëse e bën rrugë, tymi ngjitet në perde, orendi e mure e duhet të lyesh çdo 6 muaj që të mund ta sjellësh dhomën në gjendjen e mëparshme. Prej vitesh duhani është një asortiment i pirë në shumë ambiente publike, sidomos në ato të mbyllura. Këtu nuk flitet për zyra shteti dhe ambjente pune, por edhe për lokale gjithfarësh. Mirëpo çfarë kemi parë në filmat shqiptarë të prodhuar para viteve ’90 të shekullit të kaluar? Personazhet e pinin duhanin ku tua donte qejfi, në zyrë, në restorant, në vende publike, në kuzhinën e shtëpisë por dhe në dhomën e gjumit.
T’i zëmë me radhë.
Do anashkalojmë Mato Grudën e “Njeriut me top” që pinte duhan në shtrat me Zarën aq sa i mori frymën. Se ishte kohë lufte dhe tek e fundit shtëpi fshati ishte. Por po vijmë më në kohë.
Tek filmi “Përballimi” në një mbledhje të sekretariatit të rrethit, pihej aq shumë duhan, sa sekretares desh i ra zalia dhe e detyruar, u ngrit të hapte dritaren, aq sa shoku Kopi që merrej me propagandën iu hodh në mbrojte të Sekretarit të Parë të Rrethit:
-Ju lutem mbylle atë dritare, i fryn në shpatull shokut Martin!
Por kjo nuk ishte gjë hiç.
Kapedan Suloja, i filmit “Kapedani” piu aq shumë duhan me çibuk në dhomën e gjumit ku e kishte shtruar të flinte i biri, sa dogji paratë, xhaketën dhe desh i vuri flakën shtëpisë.
Pas kësaj vijnë thagmat e tjera të duhanit në ambiente delikate.
Te filmi “Zëvendësi i grave” burri i Vjollca Shkëmbit, gruas që kishte hyrë në sallë për të lindur, e ndezi “DS”-në në hollin e maternitetit ku dhe Maku po priste që shoqja e punës të bënte një djalë. Kulmi. Të ndezësh cigaren në një institucion shëndetësor. Por nuk mbaron me kaq.
Tek filmi “Era e ngrohtë e thellësive” veç vëllait të madh të Benit që e pinte duhanin sa mbaronte së ngrëni, edhe një i panjohur që luhet nga aktori i mirënjohur Ndrek Shkjezi ndez duhanin në korridorin e Poliklinikës Qendrore, ku mbante radhë për t’u vizituar tek mjeku specialist.
-Tri herë e kam lënë. Herën e fundit e lashë për pesë vjet, por gjende e fillova.
Në sfond një tjetër pacient ndizte një cigare në korridorin e Poliklinikës, si të ishte në “kabinetin e duhanit”.
Tek filmi “Shoku ynë Tili” usta Qemali pi duhan jo vetën në zyrën e drejtoreshës së shkollës së djalit, por e ndez për shtatë palë qejfe dhe në shtëpinë e mësuese Besës, bashkë me burrin e mësueses, e cila sapo kishte dalë nga spitali ku ishte bërë operacion prej apendicitit. Me sa duket të sëmurët e asaj kohe kishin nevojë për ca nikotinë që të shëroheshin.
Tek filmi “Familja ime” gruaja Liri akuzonte burrin Stavri se nga duhani po i zverdheshin dhe perdet. Ndërsa burri, i interpretuar nga Sheri Mita ia ktheu:
-Akoma s’u ka rënë flaka!
Te filmi “Në vajzë dhe një djalë” babai posesiv e arrogant pinte duhan para gjumit dhe tavllën ku shkundte hirin e mbante mbi bark. Por kjo nuk i bënte fare përshtypje bashkëshortes së vet, që me sa duket ishte mësuar me erën e duhanit në dhomë, aq sa mund të flinte si ta kishte zënë narkoza. Dhe po tek i njëjti film, mësuesja e baletit që interpretohet nga Margarita Xhepa, si kritikoi të bijën, Marisin, se nuk ishte e përgatitur sa duhej, e nxehur i futi një të ndezur cigares, pikërisht në hollin e apartamentit që e kishin kthyer në dhomë stërvitore. 
“Tek filmi “Fjalë pa fund”, Bardhyl Gjoni si i mori paketën “Genti” komshiut, mbushin një tavllë me bishta cigaresh aq sa e bëri sallonin e apartamentit si oxhakun e fabrikës. Pas kësaj me siguri nuk kishte burrë që t’i lyente shtëpinë.
Tek filmi “Jeta në duart e tjetrit” Fredi pinte cigare “DS” në krevatin dopjo, pa e rivalizuar dot shokun e tij të kursit Spiron që e pinte “Dunhill”.
Tek filmi “Në shtëpinë tonë” shoferi Stefi Petro nuk duronte sa të gdhinte që ta ndizte një cigare duhani, të cilën e shoqëronte dhe me një kafe turke. Dhe po aq pinte duhan në mbrëmje, kur i biri hante bukë me kos në tavolinë e ai ndiqte rubrikën sportive në televizor.
Tek filmi “Pesha e Kohës” kryetari i kooperativës Vasili nuk e ndante cigaren nga goja në shtëpi, madje as kur përqafonte vajzën e vogël që nuk ishte më shumë se 6-7 vjeçe.
Epo ves i fortë kjo pirja e duhanit vend e pa vend.
Tek filmi “Dhe vjen një ditë”, pihej duhan pa teklif në ambientet e dhomës së beqarëve por dhe në shtëpinë e Llano Bletës: pinte Llanoja, vëllai i Llanos, shoku i Llanos dhe vjehrri i Llanos. Nuk e pinte vetëm Klara, e shoqja e Llanos.
Tek filmi  “Dritat e Qytezës” Seferi, mirë që i kishte zënë derën djalit të xhaxhait Harizit, por dhe pinte duhan para se ta zinte gjumi, duke dëgjuar nga muri sherrin e bashkëshortëve në dhomën e fjetjes. Kësaj i thonë të bësh kokrrën e qejfit.
Tek filmi “Si gjithë të tjerët” babai i vajzës që kishte rënë në dashuri me një djalë nga shtëpia e fëmijës, pinte duhan ndërsa gruaja gatuante mbi sobën 9-mijëshe të Pogradecit. Dhe aromat përziheshin.
Tek filmi “Kur hapen dyert e jetës” berberi, babai i doktor Bardhylit, jo vetëm që ia kthente çdo darkë me raki, por dhe pinte duhan duke tymosur dhe familjarët e tjerë.
Tek “Rrethimi i vogël” Zenun Boriga nuk e pranoi cigaren me filtër të Kryetarit të Komitetit por e ndezi duhanin në zyrën e tij të punës nga ai me të dredhur, që duhet të marrësh malet.
Tek “Çifti i lumtur”, i zoti i shtëpisë nuk e pinte duhanin por brigadieri që i vajti për vizitë e ndezi një duhan se po i çahej hunda.
Te “Stola në park” Pirro, që interpretohej nga Anastas Kristofori, pinte duhan në krevat, duke qarë me të shoqen Antigonin, hallin e vajzës, në xhepin e së cilës gjetën një letër dashurie me mbishkrimin “Të fala V”.
-E pra kush të jetë ky “V”?!
Tek filmi “Rikonstruksioni” kryeinxhinier Emili pinte duhan në dhomë pa u shqetësuar fare, për më tepër që dhe gruaja e kishte braktisur e ishte fill i vetëm në shtëpi.
Dhe kaq, se kjo na bëri që ta ndiznim nga një herë. Kur gruaja nuk i thoshte gjë burrit që pinte duhan në dhomën e gjumit, dhe një ndihmësmjeke nuk i tërhiqte vërejtje një pacienti që e ndizte duhanin në spital, ç’do na thoshin ne të tjerëve që e ndiznim tek stolat e Parkut Rinia apo duke bërë xhiron tek bulevardi “Dëshmorët e Kombit”?!