17 shkurt 2006 –
Vdekja e poetit
Nga
Leonard Veizi
Me një jetë
bohemi, në vitet e lirisë, pasi më parë se kaq kishte përjetuar tmerret e
burgut komunist, ai vazhdonte të shkruante poezitë e tij mahnitëse në copa letrash
pa vlerë, dhe pas kësaj t’i hidhte vend e pa vend, pa menduar fare për gjurmën
e lënë pas.
Noton në përrua me
gjethet mbështjellë
Një ditë e vdekur
vjeshte...
Ai ishte Frederik
Rreshpja.
Dhe po t’i
referohemi asaj çka thotë Kadareja duhet të besojmë se: “...Frederik Rreshpja
është ndër poetët më të mirë të Shqipërisë”.
Po t’i besojmë
asaj që mendon Gazmend Krasniqit: “Rreshpja është poeti shqiptar më i lakuar
sot për sot...”.
Dhe po t’i besojmë
asaj që shkruan Shpëtim Kelmendi: “Ai nuk e ndiqte poezinë, por poezia e ndiqte
atë”.
Padyshim...
Rrëzohet nga
drurët trishtimi i borës
Lugina me hënë e
lyer...
Gjithçka
reflektohet në vargje të jashtëzakonshme. Në metafora të pakrahasueshme. Në
kapërcime marramendëse.
Është një
frymëzimi hyjnor.
Pash fëmijët në
rrugë. Të qeshur,
të bukur dhe
delikatë si vazot e çmuara,
ku nënat fshehin
ëndrrat e tyre.
“Është një poet
modern, brenda klasikes dhe duke avancuar më tej...” do të shprehej për të një
tjetër shkrimtar, Petrit Palushi.
Flenë fluturimet
mbi drurë,
flenë rrufetë në
thellësi të reve;
Fusha ul supin tek
era.
Por në vitin e
largët 1975 vepra e tij hiqet nga qarkullimi me urdhrin e një qarkoreje të
ministrisë së Arsimit dhe Kulturës. Akuzohet për agjitacion e propagandë “si
një person që paraqet rrezikshmëri shoqërore”. Dënohet dhe ridënohet... bën 17
vjet e 3 muaj burg.
Dhe kemi qenë
tmerrësisht të persekutuar.
Dhe jemi biblikë
me biografi të mirë.
Mjerë ju që po i
besuat çdo të kryqëzuari!
E çfarë rëndësia
ka se Rreshpja më pas, veç poezisë, eseistikes e publicistikës, u kthye dhe në
një botues, u bë pronar shtypshkronje, madje kandidoi dhe për deputet. Por
asnjë prej tyre nuk ishte kostumi i tij. Dhe ai kishte vetëm një kostum, laj e
thaj dhe i duhet të vishte po atë,... të poetit. Masë universale. Ekstremisht.
Ku ishe ti kur
dola i vetëm nën hënë?
Në ç'hënë barisnje
vallë?
Ku ishe ti kur
vizitova profilin tënd,
Në xhamin e muzgut
që krisi dhe u thye me trishtim?
Frederik Rreshpja
u lind në Shkodër, në një familje me origjinë nga Dukagjini, më 19 korrik 1940.
Vdiq po në Shkodër më 17 shkurt 2006. Ishte 66 vjeç dhe vitet e fundit të jetës
së tij prej bohemi i kaloi në varfëri të plotë.
Të vdekurve u
veshin këpucë të reja,
se duhet të
shkelin në udhë pa krye,
mirazh shkretëtire
në rendje pa fund...
Në ditën post
mortit të tij, një mik i ngushtë si Moikom Zeqo do ta cilësonte poetin si “i
vdekuri i madh që duhet nderuar”.
Unë për fatin tim
pikëllohem vetë,
S'dua të
pikëllohet kush për fatin tim...
No comments:
Post a Comment