Leonard Veizi
Politikanët i kemi
në shtëpi dhe atëherë kur nuk duam t’i dëgjojmë: si në rastin e pushimeve për
shembull. Me retorikën e tyre si demagogë universalë, ata nuk mungojnë
asnjëherë në faqet e gazetave dhe ekranet televizive. Por kjo nuk vjen vetëm
nga dëshira e tyre, por dhe nga dëshira jonë si popull që e duam këtë muzikë:
mëngjes, drekë darkë...
-Duhet lajmëruar
qendra zoti Fotaq. Janë ndezur gjakrat.
-Si u ndezkan
gjakrat për muzikë ore aman. Le të këndojnë toger, le të këndojnë. Për qeverinë
është mirë kur populli do të këndojë.
Mirëpo ajo që
dëgjomë së shpeshti këto kohët e fundit ka të bëjë me faktin se: shqiptarët
janë lodhur nga politika në këto 30 vjet tranzicioni, dhe tashmë ka ardhur koha
për pak relaks...
Por llogaria bëhet
ndryshe. 30 vjet janë të demokracisë. Se për 45 vjet diktaturë shqiptarët e
kishin kryer stazhin te bregu i lumit duke zbërthyer fjalimet e plenumeve të
Komitetit Qendror.
Kur u hapën dyert
dhe dolën në det të hapur shqiptarëve u gënjeu mendja se ishin të përgatitur
mirë politikisht dhe kërkuan të merreshin thellësisht me çështjet globale. Dhe
zgjidhja e çështjeve globale bëhej nga tavolina e kafesë. E kthyen pllakën
vetëm kur e kuptuan që prej kafeneve ku bëhej politikë e hapur dhe
konstruktive, se pas detit na ndodhej dhe oqeani, dhe në ato ujëra nuk
lundrohej më as me varkë, as me gomone e as me skaf me dy motorësh.
-Koburet nuk
qëllojnë me gjyle që thua ti. E unë... tragete s’ kam...
Kështu u kthyen
përsëri të çështjet lokale.
Ku ka si bahçja
jote: e prashit, e ujit dhe merr ndonjë kokërr prodhimi.
Politika, po në
plan të parë. Madje dhe kur krimi gëlon, apo ekonomia shkon dishezë. Titujt e
mëdhenj të gazetave ishin e vazhdojnë të jenë monopol i një lajmi politik,
edicionet e lajmeve në radio hapen me një kronikë politike, edicionet
informative në krye të listës: një informacion politik. Politikanët po
vazhdojnë të jenë në garë: kush të thotë thagmën më të madhe që të dali i pari
në lajme. Pra të bëjë dhe xhiron e rrjetit. Se dhe kjo punë ka sekretet e veta.
Prandaj paguhen një taborë me këshilltarë e zëdhënësa shtypi.
E gjitha panorama
zgjat jo pak por plot 11 muaj të vitit, pa asnjë ditë pushimi. Çdo ditë e në
çdo festë politikanët të parët. Edhe kur kishte festa fetare, edicioni nuk
hapej: Sot shqiptarët festuan ditën e... por: Kryeministri dha urimin e tij nga
selia e komunitetit...
Ne i kemi
politikanët këmbëkryq në shtëpitë tona. Edhe kur nuk duam.
Dhe vinte muaji i
12-të. Jo dhjetori domosdoshmërish. Gushti në rastin konkret. Epo, thanë
shqiptarë e rrymës gri, - ata të pavendosurit që herë anonin majtas e herë
djathtas por larg të qenit militantë të thekur dhe aktivë: - shyqyr që të na
bien veshë rehat ca ditë. Se dhe politikanët do bënin ca ditë plazh, larg
Tiranës.
-Ejjj, dëgjuat.
Jeni nën komandën time tani, këtu.
-Dëgjuam dëgjuam o
Refat, po na lër rehat
Po largësia është
element relativ, tek e fundit.
Halli është edhe
tek mediat. Se ato nuk mund të qëndrojnë pa u hapur me lajmin politik. Dhe
zgjidhja është gjetur në të mirë të të gjithëve. Një ditë njëri e një ditë
tjetri, politikanë të rëndësishëm e shtetarë me peshë, lënë shezlonin e
plazhit, i hipin makinës dhe drejt e në Tiranë. Në zyrë për çdo rast kanë lënë
një xhaketë e zbardhur që e hedhin krahëve dhe lexojnë atë çfarë i ka
përgatitur stafi. Hedhin ndonjë llaf për rritjen e çmimeve, për korrupsionin
dhe për aksionin politik që do të bëjë namin. Edhe po nuk e bëri... e
rëndësishme është të jenë të rreshtuara njëra pas tjetrës kamerat e
televizioneve. Një regji qendrore që do e kishte zili dhe Kinostudio punon me
plane të shkurtra statike, plan detaj, zum dhe plan panoramë.
Hajde film, hajde.
Hollivud.
Pasi i përgjigjen
dhe ca pyetjeve të gazetarëve fët e fët, - o burra në makinë, dhe urgjent në
shezhllonin e plazhit. Mungesë 2-3 orëshe por me shumë bereqet.
Nga riviera
vërshojnë selfiet dhe video ku politikanet janë duke bërë thagma në det. Por ka
dhe më, kur bëjnë rolin e atij që se ka mendjen dhe një “paparac” ta shkrep një
foto në çastin më të keq. Dhe del në portal pa mendje. Nami në rrjet. Pikë
maksimale.
Eh, sa ka zanati.
Dhe politikanët i
ke përsëri në shtëpi. Në ditë punë e në ditë pushimi. Nuk të ndahen ata, derisa
të hedhësh votën në kutinë që duhet dhe nga kutia të dali ai që duhet.
Jemi në muajin
gusht. Të gjithë janë me a pushime, edhe gjykatat, edhe prokuroria, madje edhe
SPAK-u ka ulur qepenwt. Timpanet e politikës nuk pushojnë.
Ne po, vdesim t’i
dëgjojmë.
No comments:
Post a Comment