Nga Leonard Veizi
Shqipëria po ia
bën fora. Po hedh lek të madh për të nderuar veten. Nuk është hera e parë. Se
kemi pasur dhe raste të tjera. Fjala vjen: ia kemi bërë fora kur na ka ardhur
për vizitë tavarish Nikita. Mish e raki pa hesap. E gjezdisëm edhe ku deshi.
Deri në Butrint e çuam. Por atij nuk i hyri në sy antikiteti i Butrintit. Ta
bëjmë bazë nëndetësesh, tha.
Kulmi.
Më pas na erdhi
shoku Çu i Kinës. E pritëm me limuzinë të hapur. Pastaj u shtrua vençe, aq sa
dhe shokët e nderuar të Partisë: Enveri, Hysniu e Mehmeti u ngritën në valle
për të shoqëruar Çu-në.
Por si burrat ia
kemi bërë edhe kur na erdhi Shtrausi i Bavarisë. Hajde si ka valuar mishi i
pjekur në hell asokohe. Një qengj të tërë e hëngri Franci, fill i vetëm. Dhe la
për kamerierët që lëpinin buzët vetëm garniturën: Ç’i dua, - u tha atyre kur e
pyetën se përse nuk i konsumoi karotat e marulet. - Të gjitha këto, i ka ngrënë
ky, - dhe drejtoi gishtin nga kockat e qengjit. Barku po i ishte bërë kacek.
Nënteksti ishte i qartë: Ai ka ngrënë ato, unë hëngra këtë. Zinxhiri ushqimor
me një fjalë.
Dhe kur ndodhte
kjo hata pa, pikërisht kur në dyqanet tona shkruhej “mish” e brenda gjeje vetëm
një kasap, por pa hanxhar në dorë.
Tani së fundmi
kemi mysafirë krerët e Evropës: Ursulën, Olafin, Emmanuelin... e të tjerë e të tjerë.
Mikpritje e
paparë. Lajmet thonë se Samiti i Procesit të Berlinit që do zhvillohet në
Tiranë do kushtojë 51 milionë lekë. Rrumbullak. Të reja ore, se mos e merrni
jangëllësh. Shqipëria përsëri e zgjidh qesenë. Në djall të vejë, një herë vdes
njeriu. Pse për kaq gjë do turpërohemi ne? E të mbahemi mend në Marenë e të
thonë: Na ishte një herë një... Lëre fare. Më duket se ngatërrova regjistër.
Shkurt muhabeti:
Për të tilla raste nuk kursehemi ne. Po pse si thoni ju, me kafe e ujë të
gazuar do t’i përcjellim miqtë? Një herë “martohet” robi.
Dhe Samiti në
fjalë mbahet për herë të parë jashtë kufijve të Bashkimit Evropian. Domethënë
ata... evropianët po na bëjnë goxha nder. Dhe kujt pa...
Shqipëri hesapi.
Prandaj dhe ne nuk
duam të turpërohemi e të na përflasin pas krahëve: Vajtëm te Rama po s’u tund
vendit hiç. Na bëri një trahana për darkë mos na binte rëndë në bark. Një çaj
me bustinë në mëngjes dhe na përcolli në aeroport. Ndaj më nuk shkelim asaj
ane.
Jo, ne shyqyr që e
kapëm zogun... rastin, e kisha fjalën. Tapete të kuq. Flamuj në çdo shtyllë
elektriku dhe muzikë: baladë për violinë e orkestër nga altoparlanti.
Po paskemi pasur
paratë e dynjasë ne si buxhet?! Pse qahemi? Ja, mezi u ngritëm ca rrogat
deputetëve dhe gjyqtarëve, por nuk na del për pensionet, jo po, po dështon
skema e sigurimeve shoqërore... jo po... ujku të të çajë.
-Ka pare Hekurani,
ka pare. Mos e bëni qejfin qeder, – u thoshte të ftuarve majë karrocës Hekuran
Romalini që ishte dhe baba e MaoCeDun-it e që kish ftuar në ditëlindjen e të
birit dhe vetë ambasadorin e Kinës së Madhe.
Në Fletoren
Zyrtare numër 146 saktësohet se efekti financiar, prej pesëdhjetë e një milionë
lekësh, përballohet nga fondi rezervë i buxhetit të shtetit, miratuar për vitin
2023.
Birinxhi. Ja u
zgjidh edhe kjo punë.
Një herë e një
kohë u bë “Dasma e Malos”. E mbani mend besoj. Për ata që s’e njohin historinë
e gjejnë pa vështirësi në youtube. Ahengu për Malon zgjati një javë. Dasmorët
lanë punën dhe shkuan të hanin e të pinin sa t’u mbante barku. Dhe për këtë u
ngrit edhe një këngë, që u bë e famshme e mori dhenë.
Po martojmë Malon
Harxhet shkojnë
lumë
600 dasmorë
Gjashtë net pa
gjumë.
Dëme solli dasma
Harxhe nga sikleti
Më shumë se këto
dëme
Solli veç tërmeti.
Veç kur dasma
mbaroi i zoti i shtëpisë që kishte zgjidhur qesen, ku pa që në qese nuk i
kishte mbetur asnjë qindarkë, vuri gratë e shtëpisë të mblidhnin para sa të
mundeshin duke i vënë një çmim të kripur edhe kafes së çikores edhe gotës me
ujë pusi.
-Duhet të dorovisim
gjë?
-Epo e do zakoni.
Dhe monedhat e
fundit përplaseshin mbi tabaka.
-Me jetë të
lumtur. E me një borokoç mashkull.
Ne si vend me sa
duket e kemi kaluar periudhën e tranzicionit. Ndaj nuk na e bën më syri tërrt.
Po ecim përpara me hapa gjigantë. Madje kemi kaluar dhe periudhën e
fukarallëkut. Plasi leku, plasi.
-Dhjetë franga e
lart. Para jo llafe.
-Shtet i madh
byrazer. Duçja e ka bërë Italinë xhenet mor xhenet.
Ore po kam hall se
nesër do dalim përsëri për ndonjë eurobond andej nga pazari?! Se si shumë të
zhytur jemi. E kështu si e kemi zënë do dalim e të lypim bankë më bankë ndonjë
pare të thatë.
-Më jep dy lek
zotni!
-Zoti të dhashtë!
No comments:
Post a Comment