Nga
Leonard Veizi
Pabesi, intriga, para të pista, drogë e prostitucion bashkë, njerëz të korruptuar dhe çuditshëm ca shtetarë me integritet në horizont. Një plak që mezi mbahet në këmbë, i thërrasin profesor, por që më së shumti di të përdorë koburen. Një hetuese epshndjellëse që pasi jep mesazhe të koduara bën seks me të burgosurin e saj... dhe përsëri në horizont një gazetar që kërkon të bëjë profesionin dhe t’i zbulojë nga pandershmëria njerëzore po aq sa dhe një prokuror i ndershëm.
Gjithçka në dukje e qetë a meditative, shoqërohet dhe me atentate në rrugë si dhe një aksion policor, sirena alarmesh, me ndjekje makinash e motorësh si në skenat e mëdha hollivudiane, që të japin shpresën në fund të fundit se e mira do të triumfojë mbi të keqen, po aq sa drita mbi errësirën. Kështu u shfaq filmi më i ri shqiptar, “Njerëz dhe Fate 2” një prodhim i “Papadhimitri Film Production”...
...”Njerëz dhe Fate 1” e ka bërë ndërkohë epokën e tij dhe padyshim është një nga prodhimet më të mira e më serioze jo vetëm të filmit televiziv, por të filmit shqiptar në tërësinë e tij. "Njerëz dhe Fate 2" kaloi suksesshëm si natën e prezantimit të filmit në ambientet e Cineplexx ashtu dhe nata premierë për publikun e gjerë në kinema Millenium. Dhe nuk duhet harruar se vjen në ekran 22 vite më pas. Shumë ujëra kanë rrjedhur, shumë të tjera janë sofistikuar, por shumë prej tyre nuk kanë ndryshuar aspak. Sepse e keqja mbetet e keqe edhe kur lyhet me bojë për t’u dukur si “e mirë”.
Dje dhe sot
Filmi "Njerëz dhe Fate 2" nga studio Papadhimitri është vazhdim i serisë televizive shqiptare "Njerëz dhe Fate" një projekt i njohur për përqendrimin te jeta dhe përvojat e shqiptarëve pas rënies së regjimit komunist. Ky sezon i dytë trajton tema të forta si emigracioni, përplasja e vlerave, dhe përpjekjet për të ndërtuar një jetë të re në një periudhë tranzicioni. Personazhet kalojnë sfida personale dhe familjare që pasqyrojnë realitetin e ashpër të kohës.
"Njerëz dhe fate" ishte dhe telenovela e parë shqiptare, me skenar të Ruzhdi Pulahës e regji nga Ylli Pepo, e cila i realizua gjatë viteve 2002-2003.
Këtë herë produksioni pas më shumë se 20 viteve vjen me një pjesë të kastit të aktorëve të “Njerëz dhe Fare 1”, por ndërkohë që skenaristi është po i njëjti, Ruzhdi Pulaha, regjia i takon Dionis dhe Klajdi Papadhimitrit. Dhe kjo ishte një risi.
Ndërsa kasti i aktorëve po aq edhe këtë herë përmbante emra të spikatur të kinemasë dhe teatrit si: Arben Derhemi, Viktor Zhusti, Alfred Trebicka, Gentian Zenelaj, Eni Jani, Artur Gorishti, Nevina Shtylla, Ervin Bejleri, Mehdi Malkaj, Natasha Sela, Gent Hazizi, Leonard Bombaj, Laert Vasili, Rezart Veleshnja etj. Ndërkohë që ishin angazhuar edhe mjaft aktorë të rinj.
Dhe natyrisht për arsye të ndryshme nuk arritën të merrnin pjesë, një pjesë nga kasti i vjetër: qoftë Pavlina Mani, Robert Ndrenika, Gëzim Rudi apo Valbona Imami.
Korrupsioni dhe shteti
Kot nuk thonë që qeveria e kap lepurin me qerre. Madje qeveria edhe kur është në ditë të hallit e duket sikur nuk ka ku mbahet, sërish është aq e fortë sa t'i thyejë brinjët çdo keqbërësi e atij që guxon të thyejë ligjin. Prandaj janë institucionet. Është policia, prokuroria, gjykata.... dhe SPAKU.
“Njerëz dhe Fate” në tërësinë e tij, seri pas serie, na jep një pasqyrë të qartë të ngërçeve të shoqërisë shqiptare sot Shteti i “Njerëz dhe Fate” është një shtet i korruptuar. Ka dhe ministra e deputetë të korruptuar. Ka dhe oficerë të policisë e polic të thjeshtë të korruptuar. Ka dhe bosë droge që arrijnë të blejnë shumëkënd me paratë që fitojnë në mënyrë të pandershme.
Por shteti edhe pse i korruptuar, gjithmonë ka pasur e do ketë njerëz të ndershëm që luftojnë krimin. Ndryshe bota do të kishte shkuar prej kohësh në ferr. Kështu është edhe prokuror Betimi përballë oficeres së policisë gjyqësore Vesa, ku kjo e fundit shitet e blihet për 300 mijë euro.
Filmi tregon dhe një herë se bota e nëndheshme, bosët e të cilës mblidhen nëpër bodrume luksoze, për të marrë vendime mbi sasinë e mallit që duhet të kalojë kufirin dhe ekzekutime për ata që u ngatërrohen nëpër këmbë.
Por filmi tregon se ashtu si mafia ka sy e veshë kudo në zyrat e shtetit edhe shteti ka sy e veshë kudo. Dhe kur ka vullnetin e mirë i vë prangat profesorit, ekzekutorit me pagesë dhe zyrtarit të lartë me imunitet. Dhe kaq duhet që çatia të bjerë për të zënë brenda të gjithë të tjerët që ndonjëherë quhet dhe thjesht si ”dëm kolateral”.
Epilog me kokoshka dhe kanoçe
Gjithçka do të shkonte edhe më mbarë në një premierë filmi nëse shqiptarët nuk do të kishin huazuar në mënyrën më të keqe të mundshme, konsumin e kokoshkave dhe patatinave në ambientet e një kinemaje, ku bashkëshoqëruese ishte patjetër dhe hapja e kanoçeve, po me aq zhurmë sa dhe efektet komerciale të videove promovuese. Kështu që bashkëjetesa e ndjekjes së kolonës zanore bashkë me dialogun e mundshëm shkrihej e bëhej amalgamë me mllaçitjen e njerëzve që dukej sikur kishin ardhur pa ngrënë darkë, e nuk donin t'u ikte orari. Se helbete, kush e di kur mbaronte filmi e barku u binte në fund të këmbëve. Por duket se kjo është një e metë e pariparueshme, sepse edhe nëse nuk do ta afronte kinemaja një shërbim të tillë në hyrje të saj, padyshim që spektatorët do të turreshin në supermarkatën më të afërt për t'u furnizuar me qese patatinash dhe arka me pije të gazuara, që pas konsumimit do t'u jepte dhe një gromësitje masive. Hajd... shikim të këndshëm të filmit!
Pabesi, intriga, para të pista, drogë e prostitucion bashkë, njerëz të korruptuar dhe çuditshëm ca shtetarë me integritet në horizont. Një plak që mezi mbahet në këmbë, i thërrasin profesor, por që më së shumti di të përdorë koburen. Një hetuese epshndjellëse që pasi jep mesazhe të koduara bën seks me të burgosurin e saj... dhe përsëri në horizont një gazetar që kërkon të bëjë profesionin dhe t’i zbulojë nga pandershmëria njerëzore po aq sa dhe një prokuror i ndershëm.
Gjithçka në dukje e qetë a meditative, shoqërohet dhe me atentate në rrugë si dhe një aksion policor, sirena alarmesh, me ndjekje makinash e motorësh si në skenat e mëdha hollivudiane, që të japin shpresën në fund të fundit se e mira do të triumfojë mbi të keqen, po aq sa drita mbi errësirën. Kështu u shfaq filmi më i ri shqiptar, “Njerëz dhe Fate 2” një prodhim i “Papadhimitri Film Production”...
...”Njerëz dhe Fate 1” e ka bërë ndërkohë epokën e tij dhe padyshim është një nga prodhimet më të mira e më serioze jo vetëm të filmit televiziv, por të filmit shqiptar në tërësinë e tij. "Njerëz dhe Fate 2" kaloi suksesshëm si natën e prezantimit të filmit në ambientet e Cineplexx ashtu dhe nata premierë për publikun e gjerë në kinema Millenium. Dhe nuk duhet harruar se vjen në ekran 22 vite më pas. Shumë ujëra kanë rrjedhur, shumë të tjera janë sofistikuar, por shumë prej tyre nuk kanë ndryshuar aspak. Sepse e keqja mbetet e keqe edhe kur lyhet me bojë për t’u dukur si “e mirë”.
Dje dhe sot
Filmi "Njerëz dhe Fate 2" nga studio Papadhimitri është vazhdim i serisë televizive shqiptare "Njerëz dhe Fate" një projekt i njohur për përqendrimin te jeta dhe përvojat e shqiptarëve pas rënies së regjimit komunist. Ky sezon i dytë trajton tema të forta si emigracioni, përplasja e vlerave, dhe përpjekjet për të ndërtuar një jetë të re në një periudhë tranzicioni. Personazhet kalojnë sfida personale dhe familjare që pasqyrojnë realitetin e ashpër të kohës.
"Njerëz dhe fate" ishte dhe telenovela e parë shqiptare, me skenar të Ruzhdi Pulahës e regji nga Ylli Pepo, e cila i realizua gjatë viteve 2002-2003.
Këtë herë produksioni pas më shumë se 20 viteve vjen me një pjesë të kastit të aktorëve të “Njerëz dhe Fare 1”, por ndërkohë që skenaristi është po i njëjti, Ruzhdi Pulaha, regjia i takon Dionis dhe Klajdi Papadhimitrit. Dhe kjo ishte një risi.
Ndërsa kasti i aktorëve po aq edhe këtë herë përmbante emra të spikatur të kinemasë dhe teatrit si: Arben Derhemi, Viktor Zhusti, Alfred Trebicka, Gentian Zenelaj, Eni Jani, Artur Gorishti, Nevina Shtylla, Ervin Bejleri, Mehdi Malkaj, Natasha Sela, Gent Hazizi, Leonard Bombaj, Laert Vasili, Rezart Veleshnja etj. Ndërkohë që ishin angazhuar edhe mjaft aktorë të rinj.
Dhe natyrisht për arsye të ndryshme nuk arritën të merrnin pjesë, një pjesë nga kasti i vjetër: qoftë Pavlina Mani, Robert Ndrenika, Gëzim Rudi apo Valbona Imami.
Korrupsioni dhe shteti
Kot nuk thonë që qeveria e kap lepurin me qerre. Madje qeveria edhe kur është në ditë të hallit e duket sikur nuk ka ku mbahet, sërish është aq e fortë sa t'i thyejë brinjët çdo keqbërësi e atij që guxon të thyejë ligjin. Prandaj janë institucionet. Është policia, prokuroria, gjykata.... dhe SPAKU.
“Njerëz dhe Fate” në tërësinë e tij, seri pas serie, na jep një pasqyrë të qartë të ngërçeve të shoqërisë shqiptare sot Shteti i “Njerëz dhe Fate” është një shtet i korruptuar. Ka dhe ministra e deputetë të korruptuar. Ka dhe oficerë të policisë e polic të thjeshtë të korruptuar. Ka dhe bosë droge që arrijnë të blejnë shumëkënd me paratë që fitojnë në mënyrë të pandershme.
Por shteti edhe pse i korruptuar, gjithmonë ka pasur e do ketë njerëz të ndershëm që luftojnë krimin. Ndryshe bota do të kishte shkuar prej kohësh në ferr. Kështu është edhe prokuror Betimi përballë oficeres së policisë gjyqësore Vesa, ku kjo e fundit shitet e blihet për 300 mijë euro.
Filmi tregon dhe një herë se bota e nëndheshme, bosët e të cilës mblidhen nëpër bodrume luksoze, për të marrë vendime mbi sasinë e mallit që duhet të kalojë kufirin dhe ekzekutime për ata që u ngatërrohen nëpër këmbë.
Por filmi tregon se ashtu si mafia ka sy e veshë kudo në zyrat e shtetit edhe shteti ka sy e veshë kudo. Dhe kur ka vullnetin e mirë i vë prangat profesorit, ekzekutorit me pagesë dhe zyrtarit të lartë me imunitet. Dhe kaq duhet që çatia të bjerë për të zënë brenda të gjithë të tjerët që ndonjëherë quhet dhe thjesht si ”dëm kolateral”.
Epilog me kokoshka dhe kanoçe
Gjithçka do të shkonte edhe më mbarë në një premierë filmi nëse shqiptarët nuk do të kishin huazuar në mënyrën më të keqe të mundshme, konsumin e kokoshkave dhe patatinave në ambientet e një kinemaje, ku bashkëshoqëruese ishte patjetër dhe hapja e kanoçeve, po me aq zhurmë sa dhe efektet komerciale të videove promovuese. Kështu që bashkëjetesa e ndjekjes së kolonës zanore bashkë me dialogun e mundshëm shkrihej e bëhej amalgamë me mllaçitjen e njerëzve që dukej sikur kishin ardhur pa ngrënë darkë, e nuk donin t'u ikte orari. Se helbete, kush e di kur mbaronte filmi e barku u binte në fund të këmbëve. Por duket se kjo është një e metë e pariparueshme, sepse edhe nëse nuk do ta afronte kinemaja një shërbim të tillë në hyrje të saj, padyshim që spektatorët do të turreshin në supermarkatën më të afërt për t'u furnizuar me qese patatinash dhe arka me pije të gazuara, që pas konsumimit do t'u jepte dhe një gromësitje masive. Hajd... shikim të këndshëm të filmit!
No comments:
Post a Comment