Shqiptarët, vrasje e grabitje sa u ha dora në ditët e festave. T’i anulojmë!

Nga 

Leonard Veizi

 

Marr shkas nga një deklaratë e Ministrit të Brendshëm që po e citoj: “Në përgjithësi gjatë kohës së festave ka një rritje të veprimtarisë kriminale që lidhet me grabitjet apo me vjedhjet”.

Nuk është ndonjë gjë që nuk dihet. Por gjithsesi merr më tepër besueshmëri kur del nga goja e një zyrtari të lartë që përgjigjet për mbarëvajtjen e rendit e të qetësisë dhe që ka informacion më të detajuar se ne të tjerët.

Po a ka shef policie e ministër rendi që i mban në udut shqiptarët? Sidomos kur ka festa e aheng, ku luajnë sazet e ku kërcet vallja?

Populli thoshte dikur: “Ujët fle, hasmi nuk fle”. Kjo mund të abdejtohet edhe si një sentencë me përmbajtje disi më kontemporane, pra afër kohës: “Kur populli gëzon, krimineli feston”.

Dhe nuk është se e them unë këtë. E tha ministri i rendit. Unë kalemin kam në dorë.

Pra, shkurt e qartë. Në ditë festash, hani, pini e këndoni, por dhe kini mendjen mos vajtoni!

Epo me rimë vajti dhe kjo punë. Poezi tallagjareje.

Po sa festa kemi ne si shqiptarë?

Sa të duash mor jahu. Zoti mos na lëntë pa festa. Në janar jo dhe aq, po nga shkurti e marsi plas ahengu. Vlon gërneta dhe çingijet që këndojnë: Ti më morsh të keqen/ e ti m’u bofsh kurban,

Se me burrin isha/ me jaranin jam. Apo nuk fillon dhe ndërrimi i gjakut. Kështu që dhe për hajdutët, grabitësit e vrasësit ka punë sa të duash.

Se ne e kemi zakon: Dasmë pa mish nuk ka, - thotë populli. Edhe mort pa një çikë humor. Demek qari dhe qederi janë motër e vëlla, një vizë i ndan.

Megjithatë, festat janë festa e duhen festuar, pavarësisht incidenteve rrugës. Por ka festa pagane, festa fetare e festa kombëtare. Populli do të festojë doemos. Po të lodhesh duke punuar ke të drejtën legjitime të çlodhesh e të dëfresh.

Po nuk të lë njeri rehat or jo. Hajduti fap... gjen rastin. Ke parë hajdut që në valën e punës t'ia marrë me gjumë? Edhe kur ti si popull dremit në autobus se të ka rënë bretku në punë, kur zgjohesh duhet menjëherë të kontrollosh xhepat se me shumë gjasa do të të ketë fluturuar portofoli... me gjithë xhep e çakmak. Ikën dhe rroga mujore bashkë me kartën e identitetit dhe atë të shëndetit. E mbetesh kothere në tepsinë bosh.

Dokumentet zëvendësohen tek e fundit se online janë, u gjendet dermani. Po paret kush t’i zëvendëson? Se jo të gjithë kanë dashamirësinë e djalit të madh të Kapedanit që ishte oficer i Ushtrisë Popullore, që bashkë me nusen balerinë i zëvendësuan paratë e djegura me llullë plakut zevzek.

-Para ke?

-Hë, mirë që më kujtove. Merri, merri. O po merri se unë të mijat i dogja mbrëmë me çibuk. As ju nuk i keni gjetur në rrugë. Por megjithatë unë po të marr një qinçe.

Këtu e kisha fjalën. Duhet t’i bësh derman vetes, se jo të gjitha festat dalin për mbarë.

Kësaj i thonë të jetosh me frikë në zemër. Hajduti të ka bërë me hije. Duhet të qëndrosh natë-ditë me sy hapur. Si dikur kur prisnim armiqtë të na desantonin nga ajri, nga deti dhe nga kufiri tokësor. 360 gradë rrotullim sysh.

Po tani kanë ndryshuar kohët: armiku i jashtëm na është bërë armik i brendshëm. Nga të ruhesh më parë.

Në fakt nuk guxon të hapësh televizorin e të shohësh edicionin informativ se do shokohesh gjithmonë nga lajmet e “kronikës së zezë”. Vjedhje e grabitje po e po, por dhe plot vrasje.

-E paskan vrarë të shkretin. Duhet njoftuar xhandarmëria që ta kapin fajtorin.

-Mirë thua Selo. Bëj zamet e shko deri në komunë të dërgojnë një xhandar.

-Kot e mundon qehajanë deri në kasaba o Bej. Nuk kanë për ta gjetur.

-Ehu, qeveria e kap lepurin me qerre. Mos e thuaj atë fjalë! Është qeveri e fortë kjo.

-Lepurin e kap por jo ujkun. Ai kush e di se ku bredh me kalë.

Ja kjo është esenca e vlefshme në çdo kohë: Atë të pardjeshmen, të djeshmen, të sotmen e me siguri edhe në të ardhmen.

Domethënë shqiptarët ose ruajnë ditët gjatë festave se ulet vigjilenca e njerëzve, ose gjatë këtyre ditëve për shkak të entuziazmit të përgjithshëm, vepron dhe një forcë e madhe negative e agresive për të qëlluar me plumba prej vërteti ndaj tjetrit a për t’i grabitur gjënë më të çmuar që ka.

Për ditë festash policia ka gjithmonë një plan masash. Ajo shton vigjilencën.

Por dhe keqbërësit nuk mbeten prapa. Edhe ata me plane operacionale punojnë.

Në ditë të tilla, për shkak të qejfeve festive, kalon dhe ndonjë kuintal “miell” kontrabandë. Se tani shqiptarët nuk janë më ata shpërndarësit e vegjël që prisnin ndonjë gramë nga bosat e mëdhenj. Tani ata të thajnë piten. Dhe tek trau i doganës kalon gamori me gjithë ngarkesë.

Festat po na marrin në qafë. Nuk di nga t’ia mbajë i ziu njeri. Hall të mos festojë se jeta i bëhet më monotone dhe më stresante, hall të festojë se me gjasa mbetet lakuriq në mes katër rrugëve.

Si i bëhet?

E gjeta.... “Eureka”, -  thërriste Arkimedi atje në Sirakuzë...

Duhen anuluar festat.

-O ty t’u thaftë goja! Na e dashke të mirën.

Po pra, po për të mirë po përpiqem dhe unë. Kjo është një ide brilante që duhet shoshitur nëpër tavolinat e jetës politike dhe shoqërore.

Pak vullnet i mirë nga Parlamenti dhe me një votim i anulon të gjitha ditët e festave. Kështu mund të ulim një përqindje të mirë të kriminalitetit.

Medalja ka dy faqe.

Në fund të fundit, në qoftë se festat na vijnë për keq, ku qëndron fakti se duhet të jemi të gëzuar, të hamë e të pimë e të mendojmë vetëm për gjërat e mira të kësaj bote?!