Çfarë përfaqëson 14
shkurti?
Varet në çfarë
këndvështrimi e sheh në fakt. Sepse si gjithçka në këtë botë, ke mundësi ta
shohësh nga pika të ndryshme vrojtimi. Për shumëkënd kjo datë ka lidhje me të
dashuruarit. Dhe në njëfarë mënyre ka të bëjë me ahengun.
Sepse është një motiv
më shumë për të bërë xhiro rrugëve me ndonjë tullumbace të kuqe në dorë e për
të ngrënë ndonjë ëmbëlsirë me sherbet, me bindjen ekstreme se do t’i shpenzosh
kaloritë e tepërta që depozitohen në trup. Për tregtarët e shitësit ambulantë
është një ditë ku mund të shesin sapunin për djathë, të heqin ndonjë stok nga
vitrina, ku përveç luleve e çokollatave që ecin me shumicë marrin vlerë dhe të
brendshmet e kuqe që shiten me tepri.
Ec aty t’u bëfsha!
14 shkurti, - prej
shumë vitesh tanimë, - përkujtohet si Dita e Dashuruarve. Si një ditë e
dashurisë dhe romantizmit, ku njerëzit shprehin dashurinë dhe ndjenjat ndaj
njëri-tjetrit, shpesh përshkruar me dhurata dhe kartolina të posaçme.
Sipas historisë, kjo
traditë ka të ngjarë të ketë origjinë nga legjenda e Shën Valentinit, një prift
që ka jetuar në periudhën mes lashtësisë e mesjetës, i cili thuhet se lidhte
martesë midis çifteve, por që u masakrua e vdiq në 14 shkurt.
Mirëpo legjenda thotë
se ishin dy Valentinë dhe të dy kanë vdekur në kohë të ndryshme, por në të njëjtën
datë 14 shkurt. Dhe janë Valentini i Romës dhe Valentini i Ternit. Valentini
apo Valentinët u kthyen në martirë, ndërsa data "14 shkurt" mbeti për
të gjallët.
Për ca të tjerë një
ditë dashurie në tërësinë e kuptimit të saj. Dashuria është një ndjenjë e
thellë dhe komplekse që lidhet me lidhje emocionale, respekt reciprok dhe
përkushtim ndaj njëri-tjetrit. Ajo mund të sjellë lumturi dhe përparim
personal, ndërkohë që kërkon kujdes dhe komunikim të vazhdueshëm. Në libra
thuhet se: Dashuria është ndjenja e ngrohtë dhe e thellë ndaj një personi, e
shoqëruar me ndihmë dhe kujdes. Përshkruhet shpesh si lidhja më e fuqishme dhe
e ndjeshme mes individëve. Ajo përfshin respektin, besimin, dhe përkushtimin
reciprok.
Kjo merr kuptim më
filozofik në fakt. Ndërsa njerëzit në përgjithësi duan gjëra më të thjeshta e
praktike. Pra 14 shkurti është një festë për çiftet. Ndaj hani e pini..., kusur
mos lini.
Por për një pjesë
njerëzish nuk ka vlerë fare. Kështu që këta të fundit janë të lirë të bëjnë
jetën e tyre si të duan. Mund ta përdhosin ditën edhe pse një tjetër e feston.
Në fund të fundit halli yt nuk është halli im. Për më tepër qejfi yt as që
bëhet fjalë që është dhe qejfi im.
Tani fjalën e kam për
ata që besojnë tek magjia e një dite të tillë.
Sepse po ndodh rëndom
që një çift, ku burri, i dashuri a partneri, quajeni si të doni, e rreh gruan
sa herë që i teket. Dhe e rreh më shumë se sa bën seks me të. Mirëpo në 14
shkurt, çifti i shembur nga druri, shkëmbejnë puthje që në pikë të mëngjesit,
pastaj i bëjnë dhurata simbolike njëri-tjetrit dhe darkën e mbyllin me një
ëmbëlsirë nën dritën e qirinjve.
Oh sa romantike...
...dhe sa hipokrite
njëherazi.
Çfarë
fshihet pas zambakëve të bardhë apo pas çokollatave të ëmbla?
Sepse dita e festës
është vetëm një si e tillë. Të nesërmen dita lind sërish e zymtë edhe pse
jashtë mund të të verbojë dielli. Sherret vazhdojnë atje ku u lanë, dhuna hipën
në qafë, dhe xhelozitë e dyshimet për tradhti mbeten të hapura. Ndaj këto
sjellin dhe probleme pa fund. Sidomos në atë që futet tek kategoria: dhuna në
familje.
Jo më kot edicionet e
lajmeve janë të mbushura me kronika bullizmi e kërcënimesh, vrasjesh e
vetëvrasjesh... ca me patologji psikike të shprehura e ca të tjerë me patologji
të pashfaqura. Dhe shumica e këtyre krimeve etiketohen nën logon: krim nga
pasioni.
No comments:
Post a Comment