Xhejms Li Dozier
Nga Leonard Veizi
Një
aksion i pazakonte dhe me një sukses maksimal i policisë italiane, bëri të
mundur që më 28 janar të vitit 1982, gjenerali amerikan Xhejms Li Dozier të
lirohej nga ngujimi 42 ditor, pas rrëmbimit që i kishte bërë organizata e
ekstremit të majtë e njohura si "Brigate Rosse" apo “Brigadat e Kuqe”. Në njoftimet e kohës thuhet se policia
italiane liroi gjeneralin pa asnjë të shtënë të vetme, gjatë bastisjes se një
banese në Padova, ku mbahej peng...
...Më 17 dhjetor 1981, një grup prej katër
anëtarësh të Brigadave të Kuqe, të maskuar si hidraulikë, hynë në apartamentin
e gjeneralit Dozier në Verona, Itali. Ata e detyruan atë me armë dhe e morën
peng. Gjenerali 50-vjeçar, shërbente në selinë qendrore të Forcave të NATO-s në
Verona si zëvendëskomandant i forcave tokësore të NATO-s në Evropë
Filmi
“Çështja
Dozier”, e njohur ndryshe dhe me titullin: “Gjendja e Emergjencës - Çështja
Dozier”, është një film televiziv i vitit 1993 me regji nga Karlo Lizani dhe
skenar nga:
Andrea
Porporati dhe Alesandro Sermoneta. Filmi bazohet në historinë e gjeneralit
amerikan Xhejms Li Dozier. Karakteri i nënkomisarit Vinçenzo Mashi bazohet
lirshëm në oficerin e policisë Umberto Improta. Me një kohëzgjatje prej 89
minutash protagonistëe e tjerë të filmit janë Enio Fantastikini dhe aktori i
njohur amerikan Marri Abraham.
Synimi i rrëmbimit
Gjatë
rrëmbimit të gjeneralit amerikan Xhejms Li Dozier, Brigadat e Kuqe synuan të
dërgonin një mesazh politik dhe strategjik, më shumë sesa të arrinin kërkesa të
drejtpërdrejta materiale apo negociata. Megjithatë, objektivat e tyre kryesore
përfshinin:
Diskreditimi
i NATO-s dhe SHBA-së: Brigadat e Kuqe e konsideronin NATO-n si një simbol të
"imperializmit perëndimor" dhe rrëmbimi i një gjenerali të rangut të
lartë të NATO-s ishte një përpjekje për të goditur prestigjin e kësaj
organizate ushtarake dhe për të demonstruar aftësinë e tyre për të goditur
objektiva të rëndësishme ndërkombëtare.
Rrëmbimi
ishte pjesë e strategjisë së tyre për të tërhequr vëmendjen ndaj kauzës së tyre
revolucionare. Brigadat e Kuqe synonin të krijonin një atmosferë terrori dhe
pasigurie në Itali, duke promovuar një mesazh kundër kapitalizmit dhe
institucioneve perëndimore.
Si
në shumë raste të tjera, një nga objektivat kryesore ishte të negocionin për
lirimin e anëtarëve të tyre të burgosur nga autoritetet italiane. Megjithatë,
autoritetet italiane nuk pranuan asnjë negociatë në këtë rast.
Rrëmbimi
i një figure kaq të rëndësishme si një gjeneral amerikan ishte një akt për të
treguar aftësinë e tyre për të sfiduar autoritetet italiane dhe aleatët e tyre
ndërkombëtarë.
Operacioni i shpëtimit
Pas
një hetimi intensiv, policia italiane arriti të zbulojë vendndodhjen e saktë të
Dozier. Policia e kishte mbajtur për tri ditësh nën vëzhgim banesën në Padova.
Më 28 janar 1982, një njësi speciale e policisë italiane, e njohur si NOCS apo
përndryshe “Nucleo Operativo Centrale di Sicurezza”, kreu një operacion të
befasishëm në apartamentin ku mbahej Dozier. Një sërë oficerësh të trajnuar
enkas, thyen derën e apartamentit me 5 dhoma, dhe u përballën me 5 terroristët,
duke përfshirë një grua, e cila u dorëzua menjëherë. Një nga terroristët, i
cili bëri fillimisht rezistencë duke i vënë pistoletën në kokë gjeneralit, u
neutralizua shpejt. Operacioni u zhvillua pa shkëmbim zjarri dhe pa lëndime,
duke rezultuar në lirimin e sigurt të gjeneralit dhe arrestimin e rrëmbyesve.
Thuhet
se rrëmbyesit e Brigadës së Kuqe, përfshinin udhëheqësin e Brigadave të Kueqe
në Venecia, Antonio Savasta dhe partneren e tij, Emilia Libera. I dyshuari i
tretë u identifikua si Cesare Leonardo.
Shpëtimi
i suksesshëm i gjeneralit Dozier përfaqësonte një goditje të rëndësishme kundër
Brigadave të Kuqe dhe shënoi një pikë kthese në luftën kundër terrorizmit në
Itali. Operacioni demonstroi efektivitetin e forcave speciale italiane dhe
përmirësoi bashkëpunimin ndërkombëtar në çështjet e sigurisë.
Ky
rast mbetet një shembull i rëndësishëm i përgjigjes së suksesshme ndaj
kërcënimeve terroriste dhe rëndësisë së koordinimit të forcave të zbatimit të
ligjit në nivel kombëtar dhe ndërkombëtar.
Rezultati
Asnjë
kërkesë e Brigadave të Kuqe nuk u përmbush. Përkundrazi, rrëmbimi i Dozier çoi
në një operacion të suksesshëm të policisë italiane dhe në një humbje të madhe
për grupin, duke përfshirë arrestime të shumta të anëtarëve të tij pas
shpëtimit të Dozier. Ky rast shënoi fillimin e rënies së aktivitetit të
Brigadave të Kuqe.
BOX
Pengjet e tjera nga Brigadat e Kuqe
“Brigate
Rosse” ishin një organizatë terroriste italiane që veproi kryesisht në vitet
1970 - 1980. Gjatë aktivitetit të tyre, ata përdorën rrëmbimet si një mjet
kryesor për të arritur qëllimet e tyre politike. Brigadat e Kuqe ishin
përgjegjëse për qindra rrëmbime dhe sulme, duke përfshirë politikanë, zyrtarë,
biznesmenë dhe personalitete të tjera të shquara. Shumë nga viktimat e tyre u
vranë pas rrëmbimit, ndërsa disa u liruan pas negociatave ose operacioneve të
policisë.
1.
Aldo Moro 1978 - Ish-kryeministri dhe lideri i Partisë Demokristiane të
Italisë, Aldo Moro u rrëmbye më 16 mars 1978 në Romë, gjatë një sulmi ku u
vranë pesë truproja të tij. Ai u mbajt peng për 55 ditë dhe u vra më 9 maj
1978. Trupi i tij u gjet në një makinë në Romë.
2.
Mario Sosi 1974 - Prokuror italian, i njohur për përndjekjen e anëtarëve të
grupeve ekstremiste të majta. U rrëmbye në prill 1974 dhe u mbajt për më shumë
se një muaj. Ai u lirua më pas pas presionit të madh publik dhe dështimit të
negociatave për lirimin e të burgosurve politikë.
3.
Xhovani D'Urso 1980 - Zyrtar i Ministrisë së Drejtësisë. U rrëmbye në dhjetor
1980 dhe u mbajt për disa javë. Brigadat e Kuqe kërkonin përmirësime në kushtet
e burgut për anëtarët e tyre. D'Urso u lirua pas një ndërhyrjeje të fuqishme
policore.
4.
Cesare Kasela 1977 - Një zyrtar lokal i Partisë Demokristiane. U rrëmbye dhe u
lirua disa muaj më vonë, pasi kërkesat e Brigadave të Kuqe nuk u plotësuan.
No comments:
Post a Comment