Evropa provinciale

nga Leonard Veizi

Nuk është fare për t’u habitur që Europa vazhdon të jetë po aq provinciale sa dhe në mesjetë. Dhe këtë mentalitet duket se nuk e ka zhbërë as Rilindja italiane as Filozofia gjermane e as Kulla e Eifelit francez si një prej kulmeve të zhvillimit teknologjik. Madje-madje, këtë mentalitet fshati nuk e ngushëllon as haberi që u dha me axhele të madhe se Irlanda më në fund ua lëshoi kapistallin martesave gay.

Elhajda Dani, apo thënë më saktë Shqipëria, doli në këtë Eurovizion si mos më keq. Në vendin e 16-të. Zhgënjim total. Askush nuk e besonte. Por në 40 vende, ata që i jepnin pikë Shqipërisë, apo Elhajda Danit merreni si të doni, ishin krejt të papërfillshëm. E pra prej kohësh ca sondazhe thoshin se “kuq e zinjtë” këtë herë ishin favoritët me serioz në mos për të marrë trofeun të paktën për të qenë në një vend të nderuar andej nga kreu i renditjes. Por sondazhet gjithsesi janë larg fushës së betejave aty ku jepen pikët. Dhe këto pikë që i trasmetojnë nga një fragment ekrani ose femra të bukura bionde ose meshkuj me kasketë, as më pak dhe as më shumë, jepen në mënyrë krejt tradicionale ose fqinjëve, ose shtetit mëmë gjatë bashkëjetesës në një perandori. Kështu ndodhi edhe këtë herë. Nuk kish si ndodhte ndryshe në fakt. Fjala vjen kroatët i japin pikë Serbisë edhe pse u vranë e u therrën në luftën për pavarësi. Bashkëjetesa nën ish-Jugosllavi nuk u harruaka lehtë. Me këtë rast nuk po përfill fare pikët e Malit të Zi. Padyshim republikat e ish-Bashkimit Sovjetik ia dhanë me shumicë pikët këngës ruse, ndërsa ne shqiptarët vazhdojmë me idiotësinë e vjetër, të shqepim me pikë Greqinë, a thua se pas kësaj Athina zyrtare do të na marrë me sy të mirë e do të ulte tonet qoftë për çështjen e kërkimeve në det apo jarebi dhe për miratimin e Idrizit në Kryesinë e Kuvendit. Padyshim ky është mentalitet provincial në tërë Europën konservatore, ndërsa për ne si Shqiptarë pak më i thellë, prej fshatarësh të vërtetë.

Kënga shqip nuk ia doli as këtë herë në Eurovizion. E pra Elhajda është një nga zërat e rrallë që kemi nxjerrë. Dhe në Eurovizion, Shqipëria vazhdimisht është paraqitur me dinjitet, por unë do të veçoja me këtë rast performancën e Anjeza Shahinit, Rona Nishliut dhe Juliana Pashës. Dhe dështimi në këtë Eurovizion vjen pikërisht kur këngëtarë të shquar shqiptarë, soprano e tenorë, kanë pushtuar skenat operistike botërore si në rastin e Inva Mulës, Ermonela Jahos, Josif Gjipalit, etj. Por duket se Evrovizioni, një festivali që për të thënë të vërtetën prej vitesh i kanë rënë kreditet edhe nuk është gjëkundi, i cili po mundohet të kurojë imazhin me regji të lëvizshme, skenë të zbukuruar nga dritat e shumta e me një transmetim “live” në Kinën e largët, ne shqiptarët nuk po ia dalim ta çajmë dot.

Postuar në ResPublica më 24 Maj, 2015