O Zot, na mbro nga shërbëtorët e tu të marrë!

Nga Leonard Veizi

Vatikani ndodhet në vështirësi. Grigja po shthuret. Morali i çimentuar në 2000 vite predikime teorike dhe interpretime pa fund, po skadon. Njerëzit po kërkojnë gjithmonë e më shumë të kalojnë gardhin që mban të rrethuar institucionin e lashtë bashkë me të gjallët e të vdekurit nën dhè. Edhe pse po aq turren nga dera kryesore e mësyjnë institucionin o për të rrëfyer mëkatet e mendjeve diabolike, o për të kërkuar ndjesë e ndëshkim rrahjesh me kamxhik vetëm që mëkatet t’u falen. “Opus Dei” mbetet i vetmi që vigjilon, po aq konservativ sa dhe ditën e parë të themelimit të tij, e mbi parimin bazë: ideja e thirrjes universale për shenjtëri.

Për gjithçka nuk shkon mbarë njerëzit e dobët ulen në gjunjë e luten, për pak shëndet më të mirë, për ca para më shumë, për fat më të madh se ai që kanë. Për më tepër, në kundërshtim me të gjithë dogmën dhe Biblën të cilën mbajnë poshtë jastëkut, kërkojnë dhe bekim për veprimtari për të cilat Vatikani nuk i ka pasur kurrfarë në mëdyshje që prej krijimit të tij: bekimin e martesave homoseksuale.

Vatikani ndodhet sërish në ditë të vështira. Nuk është hera e parë. Sakrilegji bëhet më i madh kur sfida vjen nga emisarët e tyre të cilët janë emëruar si barinj nëpër tempujt katolikë romanë. Akoma më e habitshme bëhet gjithçka kur vërtetohet katërcipërisht se priftërinjtë të cilët i janë shmangur boshtit ideologjik të Biblës, i përkasin popullit gjermanik.

E pse gjithë kjo habi pikërisht për ta...?

E pagabueshmja BBC na informon se priftërinjtë në rreth 100 kisha katolike të Gjermanisë do t’u ofrojnë bekimin çifteve të gjinisë së njëjtë. Prestigjiozja britanike na bën të ditur gjithashtu se: Lëvizja “Dashuria fiton” u shfaq, pasi Kisha Katolike në Vatikan tha në muajin mars se Zoti “nuk mund ta bekojë mëkatin”.

Lajmi ka marrë dhenë tanimë. Ajo nuk mund të mbulohet më. Thjesht është zbuluar, ose më saktë është vetëofruar.

Edhe prestigjiozja spanjolle “La Vanguardia” shkruan se kjo është një sfidë ndaj dokumentit të fundit të Vatikanit që riafirmoi kundërshtimin e Kishës Katolike ndaj unioneve të të njëjtit seks, dhe në mënyrë të qartë vuri veton ndaj bekimeve të tilla.

Me sa duket levat e Vatikanit nuk po binden. Sipas asaj që na është predikuar në vazhdimësi, ato po bëjnë punën e Djallit në dëm të Zotit. Ndeshja e përjetshme.

Fushata e nisur në 9 maj 2021, në një ditë simbolike për Evropën, është përhapur me shpejtësi në qytete të tilla si Berlin, Mynih, Frankfurt, Hamburg, Hanover apo Këln. Praktikisht në gati të gjithë Gjermaninë.

Si ka mundësi një metamorfozë e tillë.

Vetëm 80 vite më parë Europa dridhej nën çizmen e ushtarit gjerman i cili çonte në dhomat e gazit, apo në furrat e djegies masive jo vetëm hebrenjtë, rusët e polakët, por dhe homoseksualët. Në boshin e ideologjisë naziste, e cila fliste për një racë të pastër e superiore, nuk konceptohej që një gjerman të ishte gjysmak e i sakatosur dhe as homoseksual. Ai duhet të ishte vetëm një ushtar i denjë i Vermahtit i cili duhej të luftonte për lavdinë e Rajhut të Tretë. Ndaj kësaj reprezaljeje, Evropa, por dhe një pjesë tjetër e botës, shpëtoi vetëm pasi feldmareshali Wilhelm Kaitel, i Komandës së Lartë, në 9 maj të vitit 1945, u ul të nënshkruante kapitullimin.

Tani Gjermania po sfidon sërish Vatikanin. Po aq frikshëm sa dhe 500 vite më parë kur e sfidoi Martin Luteri me protestantët e tij.

E me sa duket Vatikani nuk është më në ditë aq të mira, sa ta kundërshtojë me forcë e bllokojë nismën e emisarëve të saj, të cilët guxuan marrëzisht të dalin kundër gjithë doktrinës që kanë mësuar rrënjësisht në bankat e shkollës teologjike. Ata ose po luajnë një kartë, e cila futet në teoritë e konspiracionit... ose i ka kapur amoku e nuk dinë ç'bëjnë.

Fali Zot!

Kisha Katolike në vitet e fundit është përfshirë jo pak në skandale seksuale. Por kulmi i të gjithë rrëshqitjes së njerëzve të saj kanë të bëjnë me pedofilinë dhe homoseksualitetin. E megjithatë idhtarët e devotshëm nuk është se e kanë braktisur, të bindur se njeriu në tokë, qoftë prift apo murgeshë, me mish, me gjak, e ndjenja njerëzore, - të cilat ndonjëherë sundojnë mbi betimin që çdokush prej tyre ka bërë me veten dhe me Zotin, - gjithsesi është i gabueshëm.

Njerëzit kanë shkuar çdo të dielë në Kishë, me qëllimin e vetëm, të pastrojnë shpirtin, të jenë më afër Zotit dhe të dëgjojnë më shumë, se si mund ta mbajnë të pastër e të shëndetshme qelizën bazë të të gjithë shoqërisë: familjen. Kisha është nga ato institucione e cila nuk ka bërë pakte në emër të të drejtave të njeriut përpara dogmës dhe as ka pranuar divorcin, nëse një çift e kishte marrë bekimin e bashkëjetesës në altarin e saj.

Tanimë, priftërinj të kësaj kishe, emisarë të saj kërkojnë një revolucionarizim të tejskajshëm duke trumbetuar gjithçka që cilësohej si heretike, në një veprimtari që kërkon bekimin e tyre.

Po tani? Çfarë do të predikohet në meshat e së dielës?

Kësaj radhe sfida nuk është thjeshtë si ajo e Nikolla Kopernikut, as si e Xhordano Brunos që u dogj në turrën e druve, dhe as si e Galileo Galileit që u mbajt kyçur në shtëpi për shkak të teorive të tij lidhur me Tokën, Diellin dhe Universin. Tanimë kemi të bëjmë me anën morale.

Si do edukohen brezat kur në familje në vend të nënës dhe babait ai njeh dy nëna apo dy baballarë, apo një grua që bën rolin e mashkullit dhe një mashkull që luan rolin e nënës?

A është ky fillimi i fundit të njerëzimit? A është kjo një platformë e detajuar, për ta bërë njeriun e sotëm një hibrid, i cili duke mos riprodhuar vetveten, në një të ardhme do të pushojë së ekzistuari?

Vendimi i fundit i priftërinjve gjermanë më sjell në mend romanin “Sekreti i tretë” shkruar nga amerikani Steve Berry. Ai na ka lajmëruar që 15 vite më parë se sekreti i tretë i Fatimas, - apo i zojës së Bekuar që në vitin 1917 u shfaq përpara tre barinjve të vegjël portugezë, - një sekret i ruajtur për mbi 80 vjet me radhë nga Vatikani, ka të bëjë me rrezikun që i vjen themeleve të institucionit ku besojnë më shumë se një miliard njerëz. Dhe kjo ka të bëjë me çështjet e orientimit seksual dhe me atë çfarë duhet të bëjë Kisha në të ardhmen. Edhe pse një fiksion, tanimë jemi mësuar se pikërisht këto, romane apo filma, kanë qenë pararendëset e asaj çka ardhur më pas si realitet befasues.

Këto mund të jenë teori konspiracioni, po aq sa dhe ideja se Zoti për ta ndëshkuar njeriun kur del vrullshëm nga rruga e tij, dërgon një “ekzekutor” si SIDA, Ebola apo Covidi më së fundmi.