Inovacion dhe finesë, në menynë e tavolinave të restorantit në qendër
të kryeqytetit
Nga Leonard Veizi
Me
xhaketë të bardhë, jakë rrethore e përparëse të zezë, nuk është e vështirë ta
identifikosh. Për më tepër që në krahun e majtë, në vend të një xhepi ku
vendoset një shami hundësh e duarsh, stilolapsi e një bllok shënimesh, apo
paketa e cigareve me gjithë çakmak, ka të shkruar emrin e tij me germa të zeza:
“Alessio Biondi”.
Ai
është shefi i ri i kuzhinës së restorantit tek i mirënjohuri “Taiwan”...
...Ka
lënë Romën, një nga qytetet më të famshme të botës, për të mbërritur në Tiranën
plot diell të kësaj vere të nxehtë. Dhe nuk është më një rast aq sporadik, sa
të përbëjë lajm, se tek e fundit një italian erdhi të punojë në Shqipëri. E se
Shqipëria e stabilizuar tanimë, nga një vend që transportonte emigrantë me
varka e anije, punëson personel nga vendet evropiane edhe pse BE-ja ende na
sheh vëngër e nuk na i hap derën e shtëpisë. Megjithatë për çdo vit në
Shqipëri, italianët bëhen edhe më të shpeshtë, si rezidentë sezonal por edhe të
përhershëm në plot raste.
Gjithsesi
mbërritja e tij, si shef kuzhine, në një prej restoranteve më në zë të
kryeqytetit shqiptar, padyshim është një ogur i mirë. Dhe kjo sigurisht që
përbën lajm. Jo si lajmi që SPAK po u vë prangat të korruptuarve, por si një
risi që edhe në Tiranë do të gjesh po të njëjtën cilësi ushqimi që ka në
restorantet e klasit Italia, Spanja apo Franca. Sepse shefat të tillë kuzhine,
nuk është se gjenden duke bërë xhiro tek shkolla e hoteleri-turizmit, kur merr
rrugën për të shkuar në Kombinat...
Ambjentimi
Ka
veç pak ditë në Shqipëri, por duket se është ambientuar shpejt, dhe natyra
mesdhetare e shqiptarëve ende nuk e ka çuditur. Fluturimi 90 minutësh nga
Fiumiçino për të Rinas, ka qenë emocionues gjithsesi, edhe pse mund të mos këtë
qenë fort argëtues. Por udhëtimi për në qendër të kryeqytetit, trafiku
ekspresiv e herë-herë pa rregulla, punimet nëpër rrugë dhe sidomos boritë e
makinave që bien kohë e pa kohë, me siguri ia kanë dalë t’i tërheqin
vëmendjen...
Quhet
Alessio Biondi, krejt brun e mesdhetar në pamje të parë, dhe aspak ashtu siç
mund ta përfytyrojnë shqiptaret, se me rregull treshi, sipas mbiemrin i bie të
jetë një leshverdhe e me sy bojë qielli. Por kjo nuk ka kurrfarë rëndësie,
sepse në të vërtet ai është një mjeshtër i asaj që gatuan dhe i asaj që kuron
tek një pjatë elegante e plot shije.
Në
një kohë rekord e të papërfillshme, ai ka nisur të organizojë punën me stafin
shqiptar, sipas stilit të tij këtë herë, dhe jo për të vazhduar atë çka ka lënë
paraardhësi i tij. Me delikatesë por gjithsesi me këmbëngulje, në një farë
mënyre ai kërkon t’u japi si mesazh shqiptarëve se ka ikur koha e pjatave të
ngarkuara me mish, me qofte, djathë baxhoje, asortimente të tjera yndyrore, e
një djall e di tjetër çfarë, për të ardhur në një meny ku shkrihen së bashku
disa elementë; produktet, gatimi dhe vetë servirja. Gjithçka me finesë e sqimë,
siç mund ta cilësojmë për ca e ca.
Menyja
Padyshim,
shqiptarët nuk janë më ata të 30 viteve më parë, që ishin mësuar të hanin në
mëngjesoret e Ushqimit Social, paçe-pilaf dhe ndonjë qofte zgare, shoqëruar me
raki kantine. Ata tashmë po i drejtojnë vëmendjen gjithnjë e më shumë një
kuzhine evropiane, e për ta thënë më saktë drejt kuzhinës italiane, e famshme
në botë për cilësinë dhe risitë e saj. Ndaj dhe Alessio, si një prej më të
mirëve shef kuzhine që qarkullon sa në këtë anë të kontinentit po aq dhe në
Afrikë e Lindjen e Largme aziatike, këtë herë u stacionua në Shqipëri. Dhe e
dini cili është shkaku kryesor? Sepse Shqipëria, sipas tij, me gjithë hapin e
madh cilësor që ka bërë në këto vite tranzicioni të gjatë e me përdredhje,
sërish mbetet një merkatë e virgjër.
Jetëshkrimi
Në
jetëshkrimin e tij profesional thuhet se: “është entuziast dhe inovativ me
aftësi krijuese, perceptues në trajtimin e problemeve dhe sfidave, personalitet
i këndshëm dhe mendjehapur”.
Në
vitin 1991 ka marrë diplomën e kualifikimit për hoteleri e shërbim kuzhine në
Institutin Profesional “Alberghiero di Fiuggi” të Romës. Në vitet ‘91-’93
studion e merr diplomën e maturës. E si të mos mjaftonte kjo për pesë vite me
rradhë, në periudhën kohore 1993-1998, ka ndjekur leksionet për master në
Institutin e Arteve Superiore Kulinare "Etoile", të Venezias. Gjatë
kësaj kohe ai ka bashkëpunuar si asistent me shefat kryesorë të Italisë së asaj
kohe, - por dhe evropiane, - ku ka perfeksionuar të gjitha teknikat më të mira
të gatimit. Dhe pas kësaj nisi karriera e vërtetë.
Eksperienca
Ai
e ka nisur si shef kuzhine në Grand Hotel “Aleph” në Romë për të shkuar më pas
në në “Grand Hyatt” në Dubai të Emirateve të Bashkuara, në “Al Faisalya” të
Riadit në Arabinë Saudite, e prej këtej ka vrapuar më në lindje, deri në
“Starvvood” të Bankokut Tajlandez. Por ka punuar gjithmonë si shef kuzhine
kësaj radhe në Antigua Barbuda, koleksioni "Oetker" e gjithashtu në
restorant "Trasaço" të Grupit Gana në Afrikë, Shefi Ekzekutiv në
"La Meridien" të Bora Boras... e po t'i numërosh të tjerat me radhë,
do lodhesh sigurisht.
Padyshim
që një aset i tillë, merr vlera të veçanta në Shqipëri, e cila edhe pse shumë
afër me Italinë, në kulturën e ushqimit vazhdon të jetë goxha larg saj.
Risia në "Taiwan"
Nuk
është se Alessio ka mbërritur në Shqipëri për të edukuar shqiptarët me një
mënyrë të re ushqimi. Sepse tek e fundit, një restorant si ai i “Taiwan”-it, që
e ka punën të ngritur prej vitesh, është i "sulmuar" nga një
klientelë e zgjedhur dhe më së shpeshti e huaj, që do të thotë se praktikisht,
klientët janë të siguruar dhe presin atë që nuk e kanë hasur deri tani, diçka
ndryshe nga ajo që është ofruar në tavolinat e restoranteve më të mira të
Tiranës. Dhe një gj֝ e tillë padyshim do ta kthejë “Taiwan”-in në një pikë
referimi të konsoliduar
Ndërkohë
që po aq, gjithkush “ka lëpirë gishtat” nga kjo mënyrë e re gatimi, tërheq pas
vetes të tjetër klientë, vendas jo më pak, që kërkojnë t’i largohen ushqimit
tradicional, me mëlçi qengji e plënca viçash, për të shijuar atë që mund ta
ketë përfytyruar në rastin më të mirë, por që nuk e ka gjetur dot kund.
Restoranti
ka vendosur të bëjë një hop cilësor, gjë që do ta çonte "brendin" edhe
më lart nga sa është tani. Dhe për këtë duhej një emër i mirë si shef kuzhine,
një dorë që t’ua kalonte të gjithëve. Në përpjekje e sipër ashtu siç
rrëfen dhe drejtori i “Taiwan”-it, Taulant Shahini, në një dyzinë a më shumë
curriculum-esh që kishin mbërritur në postën elektronike, kishte veçuar atë;
Alessio Biondi-n.
Intervista
I
qetë dhe i vetëkontrolluar, Alessio Biondi nuk nguron aspak t'u përgjigjet disa
pyetjeve të shkurtra të gazetës "Fjala", edhe pse në vendin e ri të
punës nuk ka veç pak ditë që ka filluar:
Cili ishte përshtypja e parë me Shqipërinë?
Shqipëria
është një vend në rritje, por që mendoj se ka nevojë akoma më shumë për t’u
rritur në nivelin kulinar.
Meqenëse jemi në situatë pandemie, përpara se të mbërrinit, jeni vaksinuar?
Natyrisht
jam vaksinuar. Madje me "Jonson & Jonson".
Përgjithësisht kuzhina shqiptare ka anuar nga ajo orientale. Cila është
filozofia juaj për të përcjelle të renë në artin e gatimit?
Ne
do sjellim kulturën dhe teknikat e gatimit që për momentin ende nuk janë të
njohura në Shqipëri. Në përgjithësi njerëzit janë të mësuar dhe të edukuar me
kulturën e ushqimit. Por unë do të prezantojmë pjata të reja, teknika të reja
dhe dalëngadalë njerëzit do të mësohen me një nivel më të lartë kuzhine. Nga ky
çast e më pas ne së bashku mund të arrijmë një nivel më të lartë në gatim. E
pas kësaj mund të vazhdoni vetë.
Çfarë ju ofron Shqipëria të cilën nuk ua ofron Italia apo një vend tjetër,
që vendosët të vini këtu?
Për
një profesionist si unë, praktikisht Shqipëria është një merkatë e virgjër. Kjo
ka të bëjë dhe me pjesën e bashkëpunimit, për të njohur të tjerë profesionistë
të fushës, për ta çuar nivele më të larta gatimin. Kjo do të thotë që
drejtuesit e restorantit, pronarët e tij, kanë kuptuar se ka ardhur çasti që
duhej rritur niveli.
Mendoni që ambienti i këtij restoranti do t’u japi mundësinë të shfaqni
aftësitë tuaja?
Unë
kam menduar gjithmonë që të punosh me njerëz të kulturave të ndryshme të rrit
dhe personalisht dhe profesionalisht. Kam punuar gjithandej, në Azi dhe Evropë.
Shpresoj dhe Shqipëria të më japi kënaqësi. Këtu kam gjetur djem dhe vajza të
mrekullueshëm dhe shpresoj të kënaqem duke dhënë më të mirën time.
Mendoni se gjithçka mund të përmirësohet aq sa duhet?
Në
qoftë se nuk do të kishte vend për përmirësim unë nuk do të isha këtu.
No comments:
Post a Comment