Shkollat filluan... urra, urra, urra

 
Nga Leonard Veizi

Kur Komiteti Teknik i Ekspertëve vuri dorën në zemër e na i liroi burgjitë nja dy sahat mbi orën 20.00 të mbrëmjes, të gjithë u gëzuam pa masë, po aq sa dhe të liruarit nga qelitë e 313-tës. Por kur Komiteti Teknik e vuri sërish dorën në zemër dhe shtypi dritën jeshile për frekuentimin e shkollave nga nxënësit e 9-vjeçares dhe të mesme, më së shumti u gëzuan prindërit si dhe gjyshërit. Se ata që kërkojnë mbarëvajtjen e fëmijëve, më shumë se fëmijët vetë, herë të përgjegjshëm e herë jo fort të tillë, janë prindërit e shkretë që gjatë gjithë kësaj kohe janë qarë: Si do t'i nxjerrim fëmijët në jetë, kur të gjithë sistemet shkollore, që nga klasa e dytë fillore e deri te ata që mbrojnë masterin, po e mësojnë me korrespodencë? 

Mirë ca e ca që i kanë vënë punët në vijë, me mundësi të plota për të marrë njohuritë bazë duke u mbështetur mbi sistemin online, por hall i madh ishte për ata që ankoheshin se nuk e kishin një kompjuter aq të mirë, por as dhe një celular aq të mirë sa të përcillte zërin e mësuesit që lodhej e djersinte nga pas ekranit. 

E si të mos mjaftonin këto hallet vijonin me shkëputjen e herë pas hershme të linjës së internetit. Nga ana tjetër, jo të gjithë e kanë mundësinë ta kenë nga një vilë, ku fëmijët të kenë nga një dhomë të pajisur tej e tej, me mjete të teknologjisë së lartë, ndaj në kushte të zakonshme mësimi online jo rrallë përzihej dukshëm dhe me tringëllimat e lugëve dhe tenxhereve të gatimit ku gjyshja e shtëpisë ose provonte kripën tek fasulet që zienin mbi vorbë, ose ia niste tërholljen e një byreku me hithra apo lakra të egra. 

Epo pa ngrënë nuk do rrimë de. Se ja... prindërit vijnë të lodhur nga puna dhe e duan një çapë buke.
Mirëpo halli hallit nuk i ngjan, thotë populli. Sepse kishte ca të tjerë që ankoheshin se kur vinte interneti dhe nxënësit bëheshin gati t'ia nisnin mësimit, binte leva e transformatorit e thënë shkurt: iknin dritat. Atëherë vinte ç’vinte... E meqenëse kompjuteri i instaluar mbi minderin e ashefit nuk punon me zjarr edhe frekuentimi i mësimit mbeti te leksionet e semestrit të parë.
Po ja që hallet nuk mbarojnë këtu. Se me kaq jemi mësuar e nuk na bën përshtypje. Puna është kur të ngacmojnë inteligjencën... Fjala vjen, për të ditur mbarëvajtjen e fëmijës, mësuesi kujdestar të sjell një mesazh ku shkruan: “Ju lutem merrni masa të shkarkoni nga App Store, aplikacionin WhatsApp”. 

Pirdh, pirdh... 

Oh, ç’na gjeti. Domethënë zotrote thua t’i lemë dhitë pa mjelë e të bëjmë kurs për përdorimin e celularit. Kot nuk e ka nxjerrë përvoja popullore thënien e koncentruar: Lere dasmën e shko për shkarpa.
Në këto kushte, nisja e mësimit nëpër klasa ishte zgjidhja më e mirë, në kushtet kur dhe Covidi duket se është njohur më shumë me ne dhe nuk po na i ha xhanin si disa muaj më parë.