Puna nisi
zhurmshëm pas tre ditë të ngrëni, pirje e rehatie deri në palcë.
Duket se 2022-shi
do të jetë një vit i mbarë për shqiptarët, sidomos për ata të administratës.
Tym fare. Dhe kjo mbarësi filloi që prej datës 1 janar, e cila në kalendar
shënohet me ngjyrë të kuqe. Pra pushim. Është njëlloj si të futesh me këmbën e
djathtë në shtëpinë e re që të të eci mbarë. Lëre pastaj kur dita e parë e
pushimit shoqërohet edhe me ditën pasardhëse, pra datën 2. Dhe gëzimi
dyfishohet kur të bëhet me dije se meqenëse datat e festës ranë ditën e
pushimit fundjavor, e meqenëse festën nuk e shtyjmë dot, shtyhen ditët e
pushimeve. Shkurt edhe 3-shi e 4-tra pushim.
Hajde ç'vete hajde!
Ta lumsha moj
demokraci!
Pas kësaj vijnë
beneficet e tjera pa kursim: 14 ditë festash pushim. Se kemi Ditën e Verës. Pa
kemi Pashkët Katolike e Ortodokse. Po kemi Nevruz edhe Bajram. Po kemi dhe
festën e kllasës punëtore në 1 maj. Ndërsa në 2 maj është Bajrami i Madh. Pra
sërish pushim. Ndërkohë e gjitha kjo do të shoqërohet edhe me datën 3 maj
pushim, sepse na qëlloka që festa e proletariatit bie ditën e diel. Sa keq që
na e hoqën si ditë pushimi atë të 5 majit, Ditën e Dëshmorëve. Do kishte shkuar
e gjithë java pushim. Por gjende mirë se u zëvendësua me 5 shtatorin, ditën e
Shenjtërimit të Nënë Terezës. Po kemi 28 dhe 29-tën. Për shyqyr që e kthyen
sërish 29 nëntorin se do mbeteshim vetëm me një ditë pushim. E si qershia mbi
tortë kemi gaz edhe hare edhe në 8 dhjetor, ditën e Rinisë, që zëvendësoi 10
shkurtin, ditën e pionierëve debatikas.
Ja, kështu
rregullohen punët.
Deri tani jemi
mirë me pushime, 14 ditë festash zyrtare të cilave u shtohen dhe 7 të diela të
rimbursueshme. Fiks 21 ditë pushimi nga konglomerati i madh i 365 ditëve të
ciklit diellor.
-Hajd, pushime të
mbara...
Vazhdojmë hesapet.
Viti 2022 ka 53
javë kalendarike, por që kanë 106 ditë fundjava. Të shtunë e të diel demek.
Pushim të gjitha këto. Këtu po kursej të numëroj dhe ca bishta, si në rastin e
festave të 7-8 marsit, që bëhen “de facto” pushim edhe pse nuk janë shënuar me
të kuqe në kalendarin zyrtar. Por edhe 14 shkurti si Shën Valentin thuajse
pushim bëhet meqenëse të gjithë jemi të dashuruar e dalim rrugëve për të bërë
selfie e për të dhuruar lule të kuqe bashkë me çokollatat në formë zemre.
Kohëzgjatja e
pushimit vjetor të paguar që e njohim ndryshe si “leje e zakonshme” është 4 javë
kalendarike. Pra 28 ditë. Por meqenëse fundjavat i numëruam një herë, i bie të
zbresim 8 ditë. Mbeten 20 ditë pushimi.
Aheng fare. Të
bësh plazh edhe në Durrës edhe në Ibiza. Kush ia ka mundësinë kuptohet.
Me një llogari të
thjeshtë ndër 365 ditët kalendarike të vitit, nja 147 prej tyre kalohen në
relaks të plotë, duke shëtitur e marrë ajër të pastër, duke u futur e duke dalë
kafene më kafene, ose duke ia mbathur jashtë shtetit me avionin e parë për të
bërë ca shoping. E gjitha kjo për t’u çlodhur e marrë veten nga stresi që po na
mbulon e po na i shkurton ditët.
Mbeten 218 ditë
punë.
Ec e të punosh kur
pushimet ta bëjnë me sy. Nuk ndizet makineria hiç. Sepse sapo nis punën vjen
sërish dita e pushimit.
Nejse, kur t’i jep
qeveria ditët e pushimit s’ke pse të mos ia marrësh me gjumë. Veç në je idiot e
të bësh të kundërtën?! Domethënë, të shkosh në punë, demek. Apo më keq akoma,
si një herë e një kohë, të ngrihesh në mbledhjen e kolektivit për të rritur
normat.
-Marr zotim se
planin...
Ja, prapë në vend
të keq vete gjuha.
Deri këtu nuk mund
t’i hash hakun njeriu se “të vret Zoti”. Por nëse guxon të thuash me zë të
lartë se kjo është disi e tepruar, pasi ka dhe sektorë të tjerë të jetës
publike në vend që nuk e kanë një privilegj të tillë, të kthehen plot mllef për
të shpjeguar me detaje se, vite më parë, kaq shumë janë lodhur e kanë djersitur
duke punuar për të ndërtuar socializmin në vend, me të “diela vullnetare” e
“ditët e Enverit”, dhe nuk doli kurrkund ndonjë gjë e hajrit, sa tani e kanë
hak që më shumë se një të tretën e vitit ta bëjnë pushim e të mos u lëvizë
qerpiku.
Për këtë arsye,
dhe jo për punë lekësh e rrogash, - se administrata nuk dallohet për norma të
larta pagash, - shumë nënshtetas të kësaj Republike bëjnë çmos të marrin një
pozicion në administratën publike. Përpos kësaj, ideja se në zyrat e shtetit
mund të punosh sa ta shohësh të arsyeshme e mund të qëndrosh në kafe sa të të
dojë qejfi është kthyer në një “legjendë urbane” dhe shihet me zili nga pjesa
tjetër. Ndërkohë, në raportin “ditë pushimesh – orë pune”, administrata
shqiptare ia kalon edhe disa vendeve të zhvilluara perëndimore edhe pse në
statistika për nga ecuria ekonomike është e fundit në listë.
Se pushime javore
dhe ditë festash ka dhe bota, mos mendoni se andej matanë punohet 24/7. Por kur
vjen puna te minimumi jetik dhe mirëqenia, ne përsëri jemi në fund të listës e
nuk bëjmë dot xhap përpara.
Viti 2022 ka po të
njëjtin trend, dhe nuk ndryshon aspak nga të mëparshmit, me përjashtim të
faktit që këtë herë do të sakrifikohen shtatë të hëna, meqenëse ca nga festat e
zyrtarizuara bien në fundjavën e pushimit. Lum si punonjësit e administratës,
se me sektorët e tjerë të punës në vend as që mendohet se mund të ndodhë
kështu.
Fjala vjen: A mund
të mendohet të mbyllen restorantet në fundjavë për hir të pushimeve? Le më
kafenetë.
Po ata të shtypit
dhe televizionet a i fusin dot një “black” ekranit e të shtrihen në minderin e
shtëpisë për një sy gjumë? Nuk bën vaki. Se luksin e kanë që ata të pushimit, të
kërkojnë të lexojnë lajmet duke pirë kafe.
-Ore janë shthurur
këta të medias, se kanë mendjen për punë hiç. S’marrim vesh kush u vra e kush u
pre...
Kështu që pjesa
tjetër e shoqërisë duhet të jetë në shërbim të tyre.
Shkurt, ajo që
pëlqejnë shqiptarët sot dhe jo vetëm, është: sa më pak kohëqëndrimi në punë dhe
ca më shumë se kaq në kafe. Ndaj radha për të hyrë në një punë shtetërore do të
jetë gjithmonë e gjatë, ndërsa makinacioni për t’u përshtatur si militant i një
force politike do të sofistikohet edhe më shumë.
No comments:
Post a Comment