Burokracia po e ha shtetin. Ajo po bëhet varrmihësi i
tij.
Kadare vinte në gojën e ish-Ministrit të Brendshëm, -
“njeriut të shkurtër, me emër që të kujtonte një kryqëzim thikash dhe që kish
terrorizuar shtetin me ‘xhipset’ që përpinin xhadetë, pikërisht tek romani
“Dimri i vetmisë së madhe”, - gjatë një dialogu debatues me Sekretarin e Parë
të Komitetit Qendror, këtë arsyetim: Ashtu si kapitalizmi krijon varrmihësin e
tij, proletariatin, edhe socializmi krijon varrmihësin e vet, inteligjencën.
E parë në optikën e re, të mijëvjeçarit të ri, dhe jo me
atë të pasluftës në vitin e zi 1947, mund të thuhet se burokracia do të jetë
këtë herë varrmihësi i Ekonomisë së Tregut, nëse biem dakord ta
marrim si nënfish të Kapitalizmit. Sepse administratat e fryra dhe aspak
fleksible nuk janë vetëm një praktikë shqiptare. Vetë Evropa si bashkim ka një
administratë krejtësisht jo rentabël, që ha para në një vit më shumë se mund të
shpenzoheshin për një vepër të rëndësishme 5-vjeçari.
Ta thjeshtëzojmë pak.
Fjala vjen: “Për çfarë i duhet Presidentit,
Kryeministrit, anëtarëve të kabinetit, anëtarëve të Gjykatës Kushtetuese, por
dhe më tej... zyra shtypi me njerëz të specializuar për komunikim, e një tabor
me këshilltarë gjithfarësh, kur praktikisht ata udhëheqin një vend me 2.5
milion banorë, që do të thotë se të gjithë bashkë bëjnë më pak se gjysma e
Romës, Parisit apo Londrës. Ose thënë më saktë, sa një qytet shërbimesh në
Perëndim.
Dhe mbi të gjitha institucionet e mundshme qëndron
Kuvendi.
Detyra kryesore e një Kuvendi, - apo Parlamenti, siç kemi
qejf ta përdorin në përditshmërinë tonë, - është të nxjerrë ligje.
Në 30 vitet e fundit, Shqipëria ka bërë nene të reja dhe
implementuar të gatshme, sa për nga ana e ligjshmërisë jemi në të njëjtin hap
me të gjitha vendet më të zhvilluara Evropiane. Pra, kemi ecur me një ritëm
revolucionar. Dengjet e letrave me nene e ligje, por dhe akte nënligjore, po i
zënë frymën arkivës. Problem mbetet zbatueshmëria. Por ky është tjetër hesap.
Ndërkohë që të gjitha vakumet ligjore janë plotësuar dhe
madje janë tejkaluar, atëherë për çfarë na duhet një Parlament me kohë të
plotë, ku veç rrogave dhe beneficeve të deputetëve, mbahet përmes buxhetit dhe
një administratë e tërë në funksion të tyre. Se në këtë rast duhet thënë, që
bishti rëndon më shumë se vetë sqepari.
Parlamenti sot duhet të funksionojë si ekipet e futbollit
dje, lojtarët e të cilëve punonin 5 orë në uzinat mekanike apo ndërmarrjet
bujqësore dhe pastaj bënin dhe nja tre orë stërvitje me të cilat plotësohej
8-orarëshi.
Pra, Parlamenti, apo Kuvendi për ta kthyer në shqip,
duhet të mblidhet katër herë në vit, e jo më shumë. Dy herë për çdo sesion
plenar apo jo më shumë se 16 herë për një legjislaturë. Merr në shqyrtim ligjet
e reja, i miraton me dorën përpjetë... dhe kaq.
Dhe sa për debatet.. as që duhen të zënë në gojë. Se
dihet humori që prodhon Kuvendi. Mirëpo ne nuk e duam të na zëvendësojë
Estradën e Shtetit. Për më tepër që nuk priten as bileta dhe nuk prodhohen as
para me këtë punë.
Tani po i kthehem dokumentacionit, që për transparencë
qëndron i aksesueshëm në faqen zyrtare të Kuvendit të Shqipërisë. Nga pasqyra e
publikuar tek “Shpenzimet financiare për çdo deputet” rezulton se paga e një
deputeti të Parlamentit shqiptar fillon në 156 mijë lekë në muaj pa llogaritur
përfitimet e tjera financiare, në formë rimbursimi, të cilat u jepen për karburantin
që konsumojnë, faturat e telefonit, pjesëmarrjet në komisionet parlamentare apo
dieta të ndryshme. Mesatarisht çdo muaj deputeti përfiton shtesë edhe rreth 60
mijë lekë pagesa duke i shkuar paga të paktën 200 mijë lekë në muaj. Por jo pak
herë e kalon këtë shifër.
Shkrijeni Parlamentin! Nuk vlen kaq shumë!
Dhe fill pas kësaj i duhet futur një qilizmë e thellë dhe
administratës. Hallkat e pafunda të mbushura me militantë që tundin teserën e
partisë, po aq sa dhe 40 vite më parë. Atëherë do të lehtësohej shteti nga
barra e rëndë financiare, e mbase do të ketë më shumë investime në punët
publike: arsim e mjekësi sidomos.
Shkrijeni Parlamentin! Deputetët i paguani me honorare.
Më shumë vlejnë punëtorët e fonderive dhe ata të minierave që u del shpirti për
të marrë pagën mujore, se sa një deputeti që krekoset në sallën plenare dhe në
fund të ditës dy fjalë bashkë nuk i bën dot.
No comments:
Post a Comment